Zaterdag was er een studiedag voor schrijvers. Allemaal schrijvers bij elkaar, die samen les krijgen in het schrijven van een goed verhaal. Erg leuk en leerzaam. ’s Morgens ging het over het gebruik van emoties en ’s middags hebben we twee workshops van collega’s bijgewoond. Eén daarvan ging over voorlezen.

De laatste weken ben ik weer flink aan het voorlezen. Mijn kinderen vinden het leuk als ik ’s avonds steeds een stukje voorlees, dus dat is elke avond leesplezier: voor papa (dat ben ik) en voor de kids. Voor mijn zoon ben ik ‘Vijf gestolen diamanten’ aan het voorlezen. Nadat ik die een paar jaar geleden had geschreven, had ik ‘m eigenlijk niet meer gelezen. En ineens kwam ik een grapje tegen, dat ik helemaal was vergeten. In het verhaal roept een journalist op om geld te storten voor arme mensen. Het banknummer wat wordt genoemd, herkende ik ineens. Het is mijn eigen banknummer. Helaas heeft nooit iemand wat gestort op het nummer. Blijkbaar is niemand erin getrapt.