‘Meesters maken geen fouten!’ zei ik vroeger voor een grapje tegen de kinderen in mijn klas. Ik weet natuurlijk wel beter, want ook meesters vergissen zich wel eens. Wat erger is, dat meesters ook wel eens taalfouten maken. Ik durf het bijna niet te vertellen, maar deze week heeft mijn moeder, die al 70 is, mij weer eens op mijn vingers getikt. Vorige week had ze mijn nieuwste verhaal doorgelezen en ze had heel veel taalfouten ontdekt. Da’s niet zo mooi natuurlijk, maar gelukkig kan ik ze nu nog verbeteren. Ik ga mijn best doen om ervoor te zorgen dat er geen fouten in mijn verhaal staan voordat het een echt boek wordt. Gelukkig krijg ik daar hulp bij: van mijn redacteur, van ‘meelezers’ en van mijn moeder. Bedankt, mam!